W przeciwieństwie do zlikwidowanego rok temu obiektu na Biskupinie, co do którego nadal nie ma konkretnych planów w zajezdni nr VII wszystko dzieje się bardzo szybko.
Zaraz po opuszczeniu terenu przez MPK pojawił się tu ciężki sprzęt. Przypomnijmy, że w sobotę (28.03.2015 r.) o godzinie 0:14 ostatni raz z zajezdni przy ul. Grabiszyńskiej wyjechał liniowy autobus. Była to linia 245 w kierunku Petrusewicza obsługiwana pojazdem Volvo B10MA #8018.
Cel jest taki, aby dużą halę przystosować na potrzeby Centrum Historii Zajezdnia. W związku z tym wszystkie towarzyszące obiekty, oprócz budynku administracyjnego i stacji prostownikowej zostały wyburzone. Niestety główna hala będzie musiała także zostać rozebrana i odbudowana od nowa ze względu planowane datkowe piętro pod ziemią.
Będziemy mogli obejrzeć tu powojenne losy Wrocławia. Głównie będzie to związane z odbudową zniszczonego miasta, wspólną pracą mieszkańców, walką z komuną oraz najważniejszym, czyli narodzinami dolnośląskiej "Solidarności". Otwarcie jest planowane na 2016 rok, a całością zajmuje się Ośrodek Pamięć i Przyszłość.
Nie należy mylić tego z muzeum komunikacji miejskiej bo takiego w naszym mieście nadal nie ma.
Najciekawsze jest jednak to, że zajezdnia na Grabiszynie jest najstarszą zachowaną we Wrocławiu. Obiekt został oddany do użytku w 1893 roku. Prywatna spółka Elektrische Straßenbahn Breslau eksploatowała tu 40 wagonów silnikowych i 25 doczepnych jeżdżących z Grabiszyna na Rakowiec i do parku Szczytnickiego. Hala miała 8 torów oraz dodatkowe 3 pod osobną wiatą, na których garażowały doczepki. Nie potrzebowały one tak dobrych warunków jak wagony silnikowe z wrażliwą na zmianę pogody instalacją elektryczną.
Budynek administracyjny został zbudowany w 1895 roku. Znajdowała się tu siedziba ESB.
W 1898 roku ze względu na rozwój sieci tramwajowej była konieczna rozbudowa zajezdni. Powstała nowa hala mieszcząca dodatkowe 66 wozów.
W 1924 roku ESB przeszło na własność miejskiego przewoźnika SSB (Städtische Straßenbahn Breslau) i wtedy zajezdnia otrzymała numer VII. Po wojnie niestety nie dało się w tym miejscu już eksploatować tramwajów ze względu na ogromne zniszczenia. W związku z tym zajezdnia stała się zapleczem. W 1963 roku zdecydowano się przeznaczyć ją na potrzeby taboru autobusowego miasta Wrocławia.
26 sierpnia 1980 roku wjazd do zajezdni został zablokowany, a autobusy które zdążyły wyjechać na linie zawrócone. Było to związane ze strajkiem na Wybrzeżu do którego za sprawą kierowcy Tomasza Surowca przyłączyli się pracownicy wrocławskiego MPK. Cała akcja przeniosła się szybko na inne obiekty w naszym mieście i regionie. Te wydarzenia dały początek dolnośląskiej Solidarności.
